அத்தியாயம் 35

“சில விசயங்களை பத்தி நம்ம வச்சிருக்கிற ஆழமான நம்பிக்கையை அவ்ளோ ஈசியா மாத்திக்க முடியாது. ஆனா நம்ம நம்பிக்கைக்கு விதிவிலக்கான சம்பவங்கள் நடக்கிறப்ப எண்ணவோட்டத்தை மாத்திக்கிறது தானே புத்திசாலித்தனம்”

                      -இஷானின் ‘the rhythm of raven’ புத்தகத்திலிருந்து…

‘சூடான காபி, சுவையான மெல்லிசை இவை எதுவுமில்லாத மழைக்காலத்தின் மாலை நேரங்கள் கூட ரசிக்கத்தக்கவையே, உடன் துணையாக நீ இருப்பின்!’

இஷானின் இன்ஸ்டாகிராம் போஸ்டை அத்தோடு ஆயிரமாவது முறை வாசித்து அசட்டுச்சிரிப்பு சிரித்துக்கொண்டாள் சாத்வி.

எண்டமூரி வீரேந்திரநாத்தின் ‘ஒரு மழைக்காலத்து மாலை நேரம்’ தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு புத்தகத்தின் அருகே காபி கப் ஒன்று இருக்கும் புகைப்படத்துடன் மேற்சொன்ன கேப்சனை பதிவிட்டிருந்தான் அவன்.

கேப்சனை ஒவ்வொரு முறை வாசிக்கும் போதும் விவரிக்க முடியாத சிலிர்ப்பொன்று மேனியெங்கும் பரவி அவளை நாணத்திற்குள்ளாக்கியது.

PDF போடாதீர்கள்! Ghost writers, கதைக்கருவைத் திருடாதீர்கள்!

வெட்கம் வரும் சமயங்களில் எல்லாம் இப்படி தான் உடல் சிலிர்க்குமோ? இது வரை வெட்கிப் பழக்கமற்ற மனம் கேட்டது.

இன்ஸ்டாகிராம் பதிவின் கீழே கமெண்ட் செய்வோமா என்று துடுக்குத்தனமான எண்ணமொன்றும் பிறந்தது.

விரல்கள் தொடுதிரையில் தெரிந்த எழுத்துகளை வருடி வார்த்தைகளைப் பிரசவித்தன.

‘மழைகாலத்து மாலை நேரங்கள் வேசோடிலேசனுக்குப் பிரசித்தி பெற்றவை – இப்படிக்கு அட்ரினல் சுரப்பி’

ஏதோ ஒரு குறுகுறுப்பில் குருட்டுத்தைரியத்தோடு கமெண்ட் செய்துவிட்டாள். அடுத்த நொடியில் இந்தக் கமெண்டை இஷான் பார்த்தால் தன்னைப் பற்றி என்ன நினைப்பானோ என்ற கவலை தொற்றிக்கொண்டது.

ஏற்கெனவே பெண்களைப் பற்றி நல்லெண்ணம் அவனுக்குத் துளியும் கிடையாது. நான் மட்டும் அவனுக்கு ஸ்பெஷலா என்ன?

அப்போது அறைக்கதவு தட்டப்படும் சத்தமும் அதைத் தொடர்ந்து கதவைத் திறக்கும் சத்தமும் கேட்டது. காயத்ரி வருகிறார் என்றதும் வேகமாக இன்ஸ்டாகிராம் செயலியை க்ளோஸ் செய்ய எண்ணியவளின் அவசரம் புரியாமல் மொபைல் ஹேங் ஆனது.

அறையின் வாயிலுக்கும் ஸ்டடி டேபிளுக்கும் இடையே சில அடிகள் தூரம் இருக்குமா? அதை கடந்து காயத்ரி அவளை நெருங்க எடுத்துக்கொண்ட நேரம் சில நொடிகள் இருக்குமா?

அதற்குள் படபடப்பில் வியர்வை ஊற்றாகப் பெருகி சாத்வியை நனைத்தது.

காயத்ரியிடமிருந்து மொபைலை மறைப்பதற்குள் அவரது பார்வையில் சாத்வியின் இன்ஸ்டாகிராம் திரை பட்டுவிட்டது.

இஷான் ரவீந்திரனின் பதிவை மகள் பார்த்துக்கொண்டிருப்பதை அவர் கண்டுகொண்டார்.

குற்றம் செய்து மாட்டிக்கொண்ட பாவனையில் சாத்வி தலை குனிய காயத்ரியின் மனமோ பரிதவிக்கத் தொடங்கியது.

மொபைலை வாங்கியவர் என்ன இது என்பது போல மகளைப் பார்த்தார்.

“ம்மா! நான் சும்மா தான் பாத்தேன்”

காயத்ரியின் முகம் கடினமானது.

சாத்வியின் மனம் தேவையற்றவற்றை சிந்திக்குமோ என பதின்பருவத்தில் அவர் பயந்திருக்கிறார். ஆனால் அந்தப் பயத்திற்கு அவசியமே இல்லாதது போல ஆண் – பெண் நட்பைப் பற்றிய தெளிவான புரிதலுடன் இளங்கலையைப் படித்து முடித்து அவரது வயிற்றில் பால் வார்த்திருந்தாள் சாத்வி.

அப்படிப்பட்ட பெண்ணுக்கு இஷான் விசயத்தில் மட்டும் தனது பேச்சைக் கேட்கும் எண்ணம் இல்லை என்றால் என்ன அர்த்தம்?

மகளின் மனம் அவனிடம் தடுமாறுகிறதோ? தாய்மனம் பரிதவித்தது.

“என் கூட கொஞ்சம் வா”

மகளை பழைய பொருட்களை மட்டும் அடுக்கி வைத்திருக்கும் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றவர் சில புத்தகங்களை அவளிடம் நீட்டினார்.

சாத்வி அவற்றை வாங்கி பார்த்தாள். அனைத்திலும் எழுத்தாளரின் பெயர் பரந்தாமன் என அச்சிடப்பட்டிருந்தது.

“அப்பாவோட புக்ஸாமா?”

ஆமாம் என்பது போல தலையசைத்தார் காயத்ரி.

அவரது கணவரும் சாத்வியின் தந்தையுமான பரந்தாமன் அரசு வேலையில் இருந்த போதே எழுதுவார். எழுதிய கதைகளை புத்தகமாகவும் பதிப்பித்திருந்தார். அதே வழியில் மகளும் செல்வது பிடிக்காமல் தான் அவளது எழுத்தை ஊக்குவித்ததில்லை காயத்ரி.

“இப்ப எதுக்கும்மா இதை காட்டுறிங்க?”

புரியாமல் கேட்டாள் சாத்வி.

“கலையார்வம் உள்ள ஒரு ஆணுக்குத் தன்னோட லைஃப் பார்ட்னர் வேறொரு கலையில பேர் வாங்குனா பிடிக்காது சாத்வி… இதுக்கு மேல விளக்க வேண்டாம்னு நினைக்கேன்… இனிமே இஷான் விசயத்துல உன்னை நான் எதுவும் சொல்லப்போறதில்ல”

சுருக்கமாகப் பேச்சை முடித்துக்கொண்டு இடத்தைக் காலி செய்தார் காயத்ரி.

சாத்வி அன்னையின் கூற்றை ஆராயத் துவங்கினாள்.

“காயுக்கும் செல்லோ வாசிக்கத் தெரியும்” என்ற அமரேந்திரன் மனக்கண்ணில் வந்து போனார்.

“உங்களுக்குச் செல்லோ வாசிக்கத் தெரியுமாம்மா? ஏன் நீங்க வாசிச்சதே இல்ல?”

“உங்கப்பாக்குப் பிடிக்காதுனு கல்யாணம் ஆனதும் அதை மூட்டை கட்டி வச்சிட்டேன்”

வெறுமையோடு வந்த அன்னையின் பதிலை இப்போதைய அவருடைய பேச்சுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தவளுக்கு காயத்ரி மறைமுகமாக கூறிய அறிவுரை புரிந்தது.

அறைக்கதவை மூடிவிட்டு வந்தவளை ‘என்னைக் கொஞ்சம் பாரேன்’ என திரும்பி அழைத்தது அவளது மொபைல்.

அவளது கமெண்டுக்கு இதயம் ஒன்றை அளித்திருந்தான் இஷான். கூடவே பதிலும் வந்திருந்தது.

“மழை என்றதும் நினைவுக்கு வருபவை – கறுமைவண்ண குடை, கண்ணைப் பறிக்கும் மின்னல், சாம்பல்வண்ண ப்ரூனோ பனானி டீசர்ட்”

அவளுக்குக் கொடுத்த மாற்றுடையான சாம்பல் வண்ண டீசர்ட்டைக் குறிப்பு காட்டி பதில் கொடுத்திருந்தான் இஷான்.

எவ்வளவு கட்டுப்படுத்தி பார்த்தாலும் திமிறிக்கொண்டு நாணக்கொடி கன்னங்களில் சிவப்பு மலர்களை மலர வைத்தது சாத்விக்கு.

அன்னையின் அறிவுரை கூட அறிவுக்குப் புலப்படவில்லை. தன்னில் வந்த மாற்றத்தைப் பற்றி யாரிடமாவது பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டுமென்ற ஆர்வம் துளிர்த்தது சாத்விக்கு.

உடனே அவள் அழைத்தது நுபூரை தான்.

அன்று மாலை நடந்ததை மறக்காமல் கூறியவள் ஏன் நான் இப்படி உணர்கிறேன் என்று கேட்டு நுபூரை ஆச்சரியத்துக்குள்ளாக்கினாள்.

“நீ என்ன சின்ன குழந்தையா? உன்னோட பிஹேவியருக்குக் காரணம் புரிலனு என்னைக் கேக்குற… உன் மனசுல இஷான் மேல ஒரு ‘இது’ வந்துடுச்சுடி”

“எது?”

“பார்றா… மறுபடியும் குழந்தை மாதிரி கேக்குற”

“சலிச்சுக்காத நுபூர்… என் மனசுல உள்ளதை ஷேர் பண்ணிக்க எனக்கு வேற யார் இருக்காங்க?”

“ஓ மை பேபி கேர்ள்! லவ் இஸ் ப்ளூமிங் இன் யுவர் ஹார்ட்… இது ஆரம்ப ஸ்டேஜ் தான்… கூடிய சீக்கிரம் உனக்குக் காதல் முத்தி என்னை மாதிரி திரியுவ”

“லவ்வா? நான் இப்பிடி ஃபீல் பண்ணுறது இஷானுக்குத் தெரிஞ்சுதுனா என்னையும் மத்த பொண்ணுங்க மாதிரி தப்பா நினைப்பானா நுபூர்? அவன் சரியான மிசோஜனிஸ்ட் தெரியுமா?”

“அடியே! எப்பேர்ப்பட்ட மிசோஜனிஸ்டையும் மிஸ்டர் ரோமியோவா மாத்திடும் லவ்… நீ சொன்னதும் அவரோட இன்ஸ்டா போஸ்டை செக் பண்ணுனேன்… சாருக்கும் உன் மேல ஒரு ‘இது’னு தோணுது… நீ இப்பிடி என் கிட்ட பேசி குழம்புறதுக்குப் பதிலா இஷான் கிட்டவே டேரக்டா கேட்டுடேன் சாத்வி”

“பயமா இருக்குடி”

“எதே? என் ஃப்ரெண்ட் சாத்விக்குப் பயமா? ஐம்பது ரவுடிங்களுக்கு மத்தில தைரியமா நின்னு ஒரு செலிப்ரிட்டியை காப்பாத்துனவ நீ… ரிப்போர்ட்டர்ஸ் முன்னாடி தைரியமா பேசுனவளுக்கு இப்ப ஏன் பயம் வருது?”

“அது என்னமோ தெரியல… ஒருவேளை இது இன்ஃபாக்சுவேசனா இருக்குமோ? திடுதிடுப்புனு ஒருத்தன் மேல எப்பிடி லவ் வரும்?”

“லவ் எப்ப வரும் எப்பிடி வரும்னு யாருக்கும் தெரியாது சாத்வி… அதுக்கு லாஜிக் சுத்தமா கிடையாது… உனக்கு இஷான் ரிஜக்ட் பண்ணிடுவாரோனு பயம்… பட் ரிஜக்சனை நினைச்சு பயந்தா இந்த உலகத்துல யாருமே லவ் பண்ண முடியாதுப்பா… எப்பவுமே பசங்க தான் லவ் ப்ரபோஸ் பண்ணணும்னு எதிர்பார்க்கக்கூடாது சாத்வி… மென் அண்ட் விமன் ஆர் ஈக்வல்னு சொல்லுறோம்ல, அப்ப லவ்வை ப்ரபோசிங் மட்டும் பசங்க முதல்ல பண்ணட்டும்னு ஏன் காத்திருக்கணும்?”

நுபூர் என்னென்னவோ உருவேற்றி சாத்விக்கு இஷான் மீது வந்த உணர்வுக்குப் பெயர் காதல் என்று நம்ப வைத்தாள். புரிய வைத்தாள் என்றும் கூட கூறலாம்.

சாத்வி தோழியின் கூற்றையும் தனக்குள் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த மாற்றங்களையும் சீர் தூக்கிப் பார்த்துவிட்டு அந்தப் புதிரான உணர்வுகளை பற்றி இஷானிடம் கூறிவிடும் முடிவுக்கு வந்தாள்.