நம்ம தமிழ் இலக்கியத்துல இருக்குற ஐஞ்சிறு காப்பியங்கள்ல ஒன்னுதான் இந்த சூளாமணி. இது ரொம்பப் பழமையான ஒரு புத்தகம்.

யாரு எழுதினாங்க?

இத எழுதினது தோலாமொழித் தேவர்ன்னு சொல்வாங்க. தோலாமொழித் தேவர்னா, "தோற்காத வார்த்தை பேசுறவர்"னு அர்த்தமாம். ஆனா அவரோட நிஜப் பேரு என்னன்னு சரியாத் தெரியலை. இவர் சமண சமயத்தைச் (Jainism) சேர்ந்த துறவி.

எப்போ எழுதினாங்க?

இது எழுதின காலம்னு பார்த்தா, ஒரு பத்தாம் நூற்றாண்டுக்கு (கி.பி. 10) முன்னாடியா இருக்கலாம்னு சொல்றாங்க. ரொம்ப ரொம்பப் பழசு!

என்ன கதை?

இது ஒரு பெரிய காவியம். மொத்தம் பன்னிரண்டு சருக்கங்கள் (பிரிவுகள்) இருக்கு, 2000-க்கும் மேல பாடல்கள் இருக்கு. இதுல முக்கியமா, பயாபதிங்கற அரசனோட பையன் திவிட்டன் என்பவனோட கதைதான் சொல்லப்படுது. இந்த திவிட்டனை, ஒரு நிமித்திகர் (ஜோசியர்) வந்து, 'நீ வித்தியாதர நாட்டோட இளவரசிய கல்யாணம் பண்ணுவ'னு சொல்றாரு. அதே மாதிரி, வித்தியாதர நாட்டோட இளவரசி சுயம்பிரபையை திவிட்டன் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறான்.

அப்புறம், ஒரு கெட்ட அரசன் - அச்சுவ கண்டன் - திவிட்டன் மேல சண்டைக்கு வர்றான். அப்ப திவிட்டன், நம்ம புராணத்துல கண்ணன் கோவர்த்தன மலையைத் தூக்கினது மாதிரி, 'கோடிமாசிலை'ங்கற மலையைத் தூக்கி அவனோட வீரத்தை நிரூபிக்கிறான். சண்டை போட்டு, அச்சுவ கண்டனை ஜெயிச்சு, நாட்ட நல்லாப் பாத்துக்கிறான்.

கடைசியில, திவிட்டனும், அவனோட அண்ணன் விசயனும் சேர்ந்து நல்லா ஆட்சி செஞ்சுட்டு, அவங்க அப்பா பயாபதியோட வழியில துறவு பூண்டு முத்தி அடையறாங்க (மோட்சம் போறாங்க).

ஏன் இந்தப் பேரு?

சூளாமணின்னா, தலைல அணியுற ஒரு மணி (கிரீடத்தில இருக்குற மாணிக்கம்)னு அர்த்தம். இந்த நூல்ல நாலு இடத்துல 'சூளாமணி'ங்கற வார்த்தை வருதாம். ஒரு இடத்துல, இந்த காப்பியத்தோட தலைவன் பயாபதி, "உயர்ந்து உலகின் முடிக்கோர் சூளாமணியானான்"னு சொல்றதால, அவனோட புகழாலயே இந்த நூலுக்கு இந்தப் பேரு வந்திருக்கலாம்னு சொல்றாங்க.

எதுக்கு முக்கியம்?

இது சமண சமயத்தோட கொள்கைகளான அறம், பொருள், இன்பம், வீடு (மோட்சம்) பத்தி சொல்ற ஒரு நல்ல நூல். படிக்கிறதுக்கு இனிமையா இருக்கும்னு சொல்வாங்க. மொத்தத்துல, நம்ம தமிழ்ப் பண்பாடும், இலக்கியமும் எவ்வளவு பழமையானதுன்னு தெரிஞ்சுக்க இந்த சூளாமணி ஒரு நல்ல உதாரணம்.

*********

அடுத்த வாரம் வேற ஒரு காப்பியத்தோட வர்றேன். குட் நைட் மக்களே!